Info Shqip
Rjjetet sociale. OJQ-ët, mediat dhe poltika që nga paraqitja e Alabarit “misterioz’ po gjëmojn për shitjen e Ulqinit.
Aqë “dashuri” deklarative për një vend moti nuk është parë.
Fotot e Plazhit të Madh të virgjër shpërthejn nga telefoni..me një nostalgji që provokon lotin.
Ky lloj kujdesi për të ruajtur natyrën dhe demografinë nuk është parë as ne dokumentaret më të mire të National Geografic.
Eshtë pak qesharake, njëkohësisht e dhimbshme, por poashtu e ngjyrosur edhe me doza hipokrizie.
Eshtë qesharake pasi ky ‘instant-vetedijesim’ eshte paradox në vehte.
Eshte e dhimbshme pasi mos-puna jona me dekada na ka pru Alabarin te dera.
Eshtë pak hipokrite pasi ky vajtim nuk është parë atehere kur para syve tonë u ndrru komplet demografia nacionale dhe fetare e Shtojit, duke e shëndrruar ate ne modelin më të shëmtuar te favelave braziliane ( për çka kam shkruar që në vitin 2005).
Eshtë hipokrite pasi shtimi i kateve dhe objekteve ka qenë i vaforshëm per të gjithë, dhe andaj per Shtojin te gjithe mbyllen syt.
Shitja Galebit, Krypores…rrënimi I hoteleve ne plazhin e madh…të gjitha janë përcjelle me reagime te vakta, bile duke shpërblyer pushtetin qëndror me bashkpunime të pakushtezuara, të njëpasnjeshme dhe ate vite me rradh.
Po ku janë lot për kanalin e Port Milenes që kundërmon dhe helmon.
Po bedemet e Kalasë me ate Tiranosaurin nga betoni ne sfond..per te cilin nuk pati edhe nje protestë.
Nga ish Galebi deri në Bunë, në 15km gjatësi, në arterien kryesore turistike, nuk ka edhe një trotoar.
Gjatë tërë rrugës së Shtojit nuk ka një mbrojtje, apo mbikalim per qytetarë.
Qyeteti ska autobuse urban, ska kinema, teater, ska galeri..deri dje skishte as librari.
Atëherë, cila është ajo çka s’duam të shesim pra, përderisa nuk na bëhete vonë për asgje?
Çka duam te ruajm kur lokalitetet më të cmuara po I rrenojm vet?
Shetitni deri ne Lima, Pinjesh,..Fushë te Ulqinit..të gjithe kanë marr pamjen e lagjeve jolegale, pa çka se janë të legalizuara.Të gjitha të shëmtuara nga dora jonë.
Këto lot krokodili që po derrdhen sot për Plazhin e Madh janë lot faji dhe lot pafuqie, .
Dalin nga ndjenja e fajit kolektiv se ku e kemi pru qytetin me mos bëmat tona.
Parullat mbi 2500 vjet histori kane hup lezetin ne sfond të ketij realiteti.
Me përzenjen e Alabarit, nuk është zgjidh problemi, pasi Alabarat tjere lokal dhe regjional presin te dera me oferta edhe më të dobta, të cilat në fund fatkqësisht edhe do realizohen.
Ulqini duhet të behet palë në çdo investim, jo duke u gjind I papregatitur dhe duke u marr me dromca dhe qëra plazhash, por me strategji per të ardhmen.
Ulqini duhet ti pres të gjithe investitoret që vijn, jo me grusht në hund por me dokumentin e gatshem me kërkesa koncise, ku do perfitojn se pari komuniteti lokal, dhe pastaj të gjithë tjerët..
Vëtëm ashtu do fitrojm rrespektin dhe do behemi pale.
Pa strategji afatgjate ne sfond, Alabarët e ndryshëm do shkojn e vijn bile pa na pyetur fare. Pyetja do jetë vetem se cili do jetë më i dëmshëm se tjetri.